zwierzaki

paulu$

Świnki między sobą
Świnki mają łagodne usposobienie. Swoich ostrych i długich zębów używają jako broni wyłącznie do walk między sobą. Spory takie jednak są zazwyczaj staczane o pokarm lub o samicę i prawie nigdy nie kończą się rozlewem krwi. Walka rozpoczyna się zwykle straszeniem przeciwnika przez unoszenie głowy (dzięki czemu świnka wydaje się większa) i głośne zgrzytanie zębami. Zasadnicza walka składa się z kilku szybkich ukąszeń po czym pokonany ucieka.
Do poważniejszych potyczek dochodzi między samcami, które konkurują o względy jednej samicy. Osobniki, które razem dorastały nigdy nie walczą ze sobą! Innym zachowaniem typowym dla świnek morskich jest tworzenie stad (oczywiście tylko wtedy, gdy trzymamy więcej zwierzątek!). Gdy w odpowiednio dużej klatce przebywa większa liczba samic oraz 2 lub więcej samców, szybko zauważymy, że tworzy się mniej lub bardziej spójna grupa samic. Intruzi rodzaju męskiego są natychmiast przepędzani. Również młode samce są tolerowane tylko do osiągnięcia przez nie dojrzałości płciowej. Potem może dojść do walk między nimi a przywódcą stada.
Nawet gdy trzymamy tylko dwie świnki, szybko zauważymy u nich pewne tendencje do zachowań stadnych. Chodzi o to, że jak wypuścimy świnki na podłogę zaobserwujemy, że biegają one najczęściej razem przy czym jedna świnka zawsze będzie tą przewodzącą, a druga będzie podążała za nią.

Świnka morska a inne zwierzęta domowe
Świnki morskie w stosunku do innych zwierząt domowych zachowują się zazwyczaj obojętnie, niezależnie od tego czy mają do czynienia ze zwierzęciem mniejszym, czy większym od siebie.
Istnieją wszakże dwie istoty, które nie są przez świnki lekceważone: królik i człowiek (o tym dalej). Królik (miniaturowy) uważany jest przez świnkę, za zwierzę tego samego gatunku, do pewnego stopnia. Jednakże odmienny wygląd królika, niepokojący świnkę, a także jego zupełna nieznajomość języka świnek morskich, uniemożliwia pełne porozumienie. Kiedy np. świnka chce przepędzić królika od miski z pokarmem przyjmuje pozycję agresywną. Jest to jednak gest dla królika zupełnie niezrozumiały, bo pozycja ostrzegawcza w języku króliczym wygląda zupełnie inaczej. W związku z brakiem reakcji królika, świnka atakuje. Na szczęście ukąszenie nie dosięga nawet skóry królika, bo ma on gęste futerko. Po starciu zwierzęta rozstają się w całkowitym nieporozumieniu.
Zupełnie inaczej zachowują się świnki morskie włożone do klatki z królikami. Usiłują one bowiem naśladować kicanie królików. Nie powinniśmy jednak robić takich eksperymentów, bo króliki są z natury agresywniejsze od świnek.

Jak prawidłowo obchodzić się ze świnką morską

W przeciwieństwie do królika człowiek jest traktowany jak pełnoprawny osobnik tego samego gatunku.
Świnka morska gryzie człowieka tylko w wyjątkowych sytuacjach np. podczas bolesnego badania, z przerażenia i z bólu.
Jest to typowy przykład zachowania w sytuacji stresowej, kiedy to normalne formy zachowań przestają funkcjonować.
Dotyczy to wszystkich zwierząt, nie tylko świnek morskich, które zwykle ludzi nie gryzą.
Jeśli ufamy zwierzątku, możemy mu podsunąć do pyszczka palec, a przekonamy się, że nie ugryzie, a co najwyżej obwącha i obliże. Jeśli więc zdarzy się, że nasze zwierzątko nas ugryzie, to możemy być pewni, że wina leży po naszej stronie. Karanie jest jednak nonsensem. Świnka nie wie jaki jest związek między jej czynem, a karą dlatego jedynym efektem jaki byśmy osiągnęli byłoby jej przerażenie.
Pierwszym odruchem wystraszonej świnki jest oczywiście ucieczka. Przy tym charakterystyczne jest, że świnka stara się uciec do ciemnego rogu, lub miejsca, które najbardziej przypomina jamę (jest to typowe zachowanie dla zwierząt w naturze zamieszkujących w norach). Jeśli takich kryjówek nie ma w pobliżu, świnka stara się uciec po prostu możliwie daleko. Kiedy zaś wszystkie warianty ucieczki zawiodą, zastyga przerażona przy ścianie i czeka na swój koniec.
Tak najczęściej zachowują się świnki dopiero co przyniesione ze sklepu zoologicznego. W czasie pierwszych kilku tygodni po zakupieniu zwierzątka trzeba obchodzić się z nim bardzo delikatnie.
Mimo, iż świnki są aktywne za dnia, to nie

ą przez większą część nocy. Zwłaszcza tyczy się to młodych osobników. Dorosłe świnki

ą 4-6 godzin na dobę. Dobrze wziąć to pod uwagę, wybierając miejsce dla naszych pupilków. Osoby wrażliwe na chroboty i szelesty najlepiej niech nie umieszczają klatki w sypialni. Na zakończenie chcę zwrócić jeszcze uwagę na pewne zachowanie świnek morskich. Zdarza się, że jedzą własne odchody. Jest to zjawisko bowiem zupełnie normalne i ma związek z prawidłowym przebiegiem procesu trawienia.

Odgłosy
Ciche popiskiwanie wskazuje na to, że świnka jest zadowolona. Takie dźwięki możemy usłyszeć po długim głaskaniu i pieszczotach.
Najczęściej wydawanymi odgłosami są regularne gwizdy trwające około sekundy. Tak reaguje świnka widząc opiekuna lub słysząc dźwięk zwiastujący posiłek. Może to być np. trzaśnięcie lodówki, skrzypienie schodów lub szelest torebki. Zdarza się, że świnka gwiżdże bez wyraźnej przyczyny, a wtedy pozostałe zwierzątka przyłączają się do koncertu. Wink

Z pewnością najbardziej przenikliwy głos wydawany przez świnki, to bardzo głośny pisk sygnalizujący odczuwanie bólu, przerywany tylko dla nabrania tchu. Aż trudno uwierzyć, że wydaje go tak małe stworzenie.
Ostatnim charakterystycznym odgłosem świnki morskiej jest chrząkanie, czasami brzmiące jak trzeszczenie. Świnki chrząkają m.in. po usłyszeniu jakichś nowych odgłosów. Smile

Ogólnie jest to jednak forma powitania oraz sposób na przywabienie samiczki.
Pamiętajmy o jednej naczelnej zasadzie: Należy bacznie obserwować zachowanie naszej świnki, aby móc w każdej chwili wychwycić ewentualne anomalie. Nagła zmiana w zachowaniu może bowiem wskazywać chorobę.