zwierzaki :: Przegląd tematu

paulu$

Wady Aparatu Ruchowego
Ocena postawy konia wymaga zarówno znajomości budowy koni jak i sporego doświadczenia. Dokonując oceny, zawsze należy brać pod uwagę rasę, wiek, stan ogólny, rozwój muskulatury, poziom wytrenowania oraz jego przeznaczenie jak sport, wycieczki, rekreacja, itd.
Oceniając wady postawy na początku należy przyjrzeć się koniowi stojącemu nieruchomo, na równym podłożu, obejść ze wszystkich stron, popatrzeć z przedu, z obu boków, a wreszcie z tylu. W momęcie stwierdzenia jakiejś anomali, trzeba obejrzeć konia w ruchu, żeby stwierdzić:

* na jakim poziomie występuje odchylenie od normy,
* w jakim stopniu wada może wpłynąć negatywnie na zdrowie zwierzęcia i uniemożliwiać jego użytkowanie,
* w jaki sposób można częściowo lub całkowicie skorygować wadę.

Należy zawsze wystrzegać się chęci korygowania wszystkiego za wszelką cenę. Pamiętając jednocześnie, że nic nie zastąpi właściwej diety i dobrego kowala.
Deformacje miekkie są to najczęściej zgrubienia wypełnione "płynem". Powstawać mogą po ostrym, pourazowym lub chronicznym (przy wadach postawy lub przemęczeniu) zapaleniu statów lub ścięgien, w wyniku którego powstaje nadmierne wydzielanie płynu maziowego i rozdęcie torebki stawowej, pochewki ścięgnowej lub kaletki maziowej. Najczęściej spotykane wady miennie to:

1. Opoje można je zaobserwować na poziomie stawu pęcinowego kończyn przednich lub tylnych:
* jeżeli deformacja jest podłużna, między mięśniem międzykostnym, a ścięgnami zginaczy, to jest to opój pochewki ścięgnowej wspólnej. Występuje dość często i jest niezbyt dolegliwy, z wyjątkiem fazy rozwoju, gdy ścięgno jest ciepłe i twarde,
* jeżeli deformacja jest okrągła, usytułowana bardziej z przedu, między mięśniem międzykostnym, a nadpęciem, to jest to opój stawu pęcinowego. Należy zająć się nim bardzo starannie ponieważ może być objawem chronicznych procesów zwyrodnieniowych stawów.
2. Wodniaki dotyczą stawów skokowych i podobnie jak opoje mogą być dwojakiego rodzaju:
* wodniak pochewki ścięgnowej, usytuowany jest między kością piszczelową, ścięgnem Achillesa, ma kształ zbliżony do kulistego i jest raczej niegroźny (rzadko może powodować kulawiznę),
* wodniak stawu skokowego, powoduje wystąpienie trzech stref obrzmień, jedną z przodu stawu, na poziomie zgięcia i dwiema z tyłu, po obu stronach, poniżej miejsca występowania wodniaka pochewki ścięgnowej, często występuje u koni o prostych stawach skokowych.

Pozostałe wady miękkie przypominają najczęściej bąble, czyli podskórne kaletki wypełnione nadmierną ilością płynu, które nie mają bezpośredniego związku ze stawami, czy ścięgnami. Zalicza się do nich: modzel łokciowy, pipak, wodniak kaletki przednadgarstkowej i kaletki kłębu.

Deformacje twarde są anormalnymi naroślami utworzonymi z tkanki kostnej. Mogą powstawać w trzech procesach:

1. mineralizacja narządów więzadłowych,
2. niedomagania stawów, powodujących mniej lub bardziej widoczne deformacje,
3. ucisku małego elementu kostnego, powodującego rozwój nakostniaka.

Do wad twardych zalicza się: nakostniak, żabka, sarniak, szpat, zajęczak. Do jednych z groźniejszych wad zalicza się szpat, który jest deformacją występującą w dolnej części stawu skokowego, po przednio przyśrodkowej stronie kończyny. Charakteryzuje się zwyrodnieniem chrząstki stawowej oraz przerzutami na przylegające do niej kości stępu, a także okołostawowymi zmianami rozrostowymi. Zmiany te są nieodwracalne. Celem leczenia objawowego jest zredukowanie zapalenia, uśmierzenie bólu i ograniczenie mechanicznych obciążeń dotkniętej strefy przez zastosowanie odpowiednich podków.